Jacob Nieweg

Jakob Nieweg is opgeleid als predikant, maar verruilde in 1914 de kansel definitief voor penseel en palet. Hij tekende en schilderde landschappen, portretten, stadsgezichten en vooral stillevens.  De religieuze Nieweg bewonderde de schepping, had respect voor elke vorm van leven en schilderde alles met een sterk ontwikkeld oog voor detail. Zijn oog voor detail heeft hij niet in de laatste plaats te danken aan de kunstpedagoog H.P. Bremmer. Nieweg rekenen we dan ook tot de Bremmerianen. Net  als Nieweg en de meeste van de andere Bremmerianen had hij een grote bewondering voor Vincent van Gogh en dat is zowel in zijn onderwerpen als in zijn technieken herkenbaar.  Het was echter met name Bremmer die leerde Nieweg ´zien´, wat wilde zeggen: de werkelijkheid en dan vooral de niet waarneembare, spirituele dimensie ervan, door middel van intensieve observatie van de natuur te doorgronden en te verbeelden. Niewegs stillevens kunnen worden opgevat als moderne varianten van zogenaamde vanitas schilderijen. De eeuwige cyclus van leven en dood, van bloei en vergankelijkheid, is het steeds terugkerend thema in zijn werk. In veel stillevens gaan symbolen van het leven (bloeiende bloemen) samen met symbolen van de dood (schedels, dode dieren).